Αφιέρωμα: ο θρύλος του Nissan R390 GT1 (+video)

η μοναχική ιστορία ενός street legal αγωνιστικού

Η Nissan έχει μακρά ιστορία στην κατασκευή αυτοκινήτων που έχουν κερδίσει την καρδιά των petrolheads.Tόσο εντός όσο και εκτός πίστας. Από μοντέλα όπως το Skyline και το Silvia, μέχρι θρυλικά αγωνιστικά όπως το θρυλικό Skyline GT-R, ο γνωστός “Godzilla”.

Ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο δρόμου όμως που κατασκεύασε η εταιρεία είναι εξαιρετικά σπάνιο. Υπάρχει μόνο ένα και μοναδικό αντίτυπο. Ακόμη και οι αγωνιστικές εκδοχές του είναι δυσεύρετες, αφού υπάρχουν μόνο οκτώ. Κατασκευασμένο βιαστικά για να συμμετάσχει στο Le Mans του 1997, το R390 GT1 είχε και μία σχεδόν άγνωστη street legal έκδοση. Φτιάχτηκε για να καλύψει τις απαιτήσεις ομολογκαρίσματος.

Το 1995, η Nissan Motorsports ή Nismo, όπως είναι περισσότερο γνωστή, ξεκίνησε μια νέα πρόκληση. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια οι προσπάθειες της εταιρίας στο Le Mans ήταν με την επίσημη αγωνιστική ομάδα της φίρμας, αυτή τη φορά ανέλαβε η Nismo. Στα πρώτα δύο χρόνια, η Nismo αγωνίστηκε με ένα GT αυτοκίνητο βασισμένο στο R33 Skyline GT-R. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο η ομάδα παρατήρησε ότι οι ανταγωνιστές της εκμεταλλεύονταν παραθυράκια στους κανονισμούς για να κατασκευάζουν πιο γρήγορα και ισχυρά αυτοκίνητα. Σύντομα κατάλαβαν πως έπρεπε να δημιουργήσουν κάτι νέο για να τους ανταγωνιστούν. Έτσι, μέσα σε λίγους μόνο μήνες γεννήθηκε το R390 GT1.

Για να πετύχει τον στόχο της να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο έτοιμο για το Le Mans σε λιγότερο από έναν χρόνο, η Nissan συνεργάστηκε με την TWR (Tom Walkinshaw Racing). Ιδιοκτήτης ο “πολύς” Tom Walkinshaw. Πρόκειται για μια εταιρεία-αγωνιστική ομάδα που είχε ιδρυθεί δύο δεκαετίες νωρίτερα από τον Βρετανό οδηγό αγώνων. Ένας από τους βασικούς σχεδιαστές στην TWR που εργάστηκε στο project του R390, ο Tony Southgate, είχε επίσης σχεδιάσει το Jaguar XJR-9, το οποίο είχε κερδίσει το Le Mans. Η επιρροή του από την Jaguar είναι εμφανής στο σχεδιασμό του R390.

Ένας από τους λόγους που η εξέλιξη ου R390 ήταν τόσο σύντομη ήταν η χρήση ενός ήδη υπάρχοντος κινητήρα, αντί για έναν που θα σχεδιαζόταν από την αρχή. Η Nissan ήθελε να αξιοποιήσει το υπάρχον απόθεμα κινητήρων της για να βρει έναν κατάλληλο για το R390. Το προηγούμενο «όπλο» της Nismo στους αγώνες αυτοκινήτων, ένα Skyline GT-R, χρησιμοποιούσε έναν 6κύλινδρο flat κινητήρα, του οποίου ο σχεδιασμός θεωρήθηκε παλιός και βαρύς για ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο.

Τελικά, η Nismo αποφάσισε να δανειστεί τον V8 κινητήρα ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου σχεδόν δεκαετίας: του R89C. Για όσους γνωρίζουν, ήταν σχεδιασμένο από τη βρετανική Lola. Αυτός ο κινητήρας ήταν πιο ελαφρύς από αυτόν του Skyline. Χρησιμοποιούσε αλουμινένιο μπλοκ αντί για χυτοσίδηρο. Είχε επίσης χαμηλότερο κέντρο βάρους, κάτι που βοήθησε στην καλύτερη συμπεριφορά του αυτοκινήτου στην πίστα. Με τον κινητήρα να έχει επιλεγεί, η ανάπτυξη του υπόλοιπου αυτοκινήτου προχώρησε ομαλά, με δοκιμές σε αεροσήραγγα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την τελική φάση κατασκευής και δοκιμών να λαμβάνει χώρα στην Ιαπωνία.

Η έκδοση του R390 για χρήση στον δρόμο κατασκευάστηκε ως πρωτότυπο, για να βοηθήσει την ομάδα της Nissan στην ανάπτυξη του αγωνιστικού αυτοκινήτου. Παράλληλα, συμμορφώθηκε με τους κανονισμούς που απαιτούσαν την κατασκευή ενός αυτοκινήτου δρόμου ταυτόχρονα με την αγωνιστική έκδοση. Μηχανικά, το αυτοκίνητο είναι πανομοιότυπο με το αγωνιστικό, με τον ίδιο κινητήρα και το ίδιο σασμάν.

Η αρχική έκδοση του R390 για χρήση στον δρόμο κατασκευάστηκε το 1997 και εκτέθηκε στο Le Mans την ίδια χρονιά. Ένα χρόνο αργότερα, το αυτοκίνητο υπέστη ορισμένες τροποποιήσεις, όπως την προσθήκη αμαξώματος τύπου “ουρά” (που υπήρχε και στις αγωνιστικές εκδόσεις) και μιας αεροτομής.

Το R390 GT1 φυλάσσεται σήμερα στο κέντρο της Nissan στη Ζάμα στην Ιαπωνία. Το κτήριο λειτουργεί ως αποθήκη που φιλοξενεί τη συλλογή του Ιάπωνα κατασκευαστή, με πάνω από 400 ιστορικά αυτοκίνητα. Από αγωνιστικά μέχρι πρωτότυπα και concept cars.

Η Nismo κατάφερε να ολοκληρώσει την ανάπτυξη του R390 σε λιγότερο από έναν χρόνο και το 1997 κατάφεραν να κατασκευάσουν τρία αυτοκίνητα σε χρόνο ρεκόρ. Ωστόσο, όλα απέτυχαν να περάσουν τον τεχνικό έλεγχο και χρειάστηκαν αλλαγές για να επιτραπεί η συμμετοχή τους. Οι βιαστικές τροποποιήσεις οδήγησαν σε μηχανικά προβλήματα, με το βασικό να είναι η υπερθέρμανση του κιβωτίου ταχυτήτων. Ως αποτέλεσμα, η προσπάθεια της Nissan στο Le Mans το 1997 ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Δύο αυτοκίνητα εγκατέλειψαν και το τρίτο τερμάτισε 12ο, αρκετούς γύρους πίσω από τους νικητές.

Την επόμενη χρονιά, το αμάξωμα του αυτοκινήτου αναβαθμίστηκε ώστε να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς, ενώ έγιναν και κάποιες αλλαγές για να βελτιωθεί η απόδοσή του. Προστέθηκαν μια πίσω αεροτομή, που έλειπε από το πρωτότυπο της έκδοσης δρόμου, και ένας διαχύτης. Οι προσπάθειες της Nissan απέδωσαν καρπούς, και το 1998, και τα τέσσερα αυτοκίνητα που συμμετείχαν στον αγώνα κατάφεραν να τερματίσουν μέσα στην πρώτη δεκάδα.

Το 1998 θα ήταν η τελευταία αγωνιστική χρονιά για το R390. Με τις αλλαγές στους κανονισμούς του πρωταθλήματος των Sportcars η Nissan ανέπτυξε το R391 για να συμμετάσχει στις κατηγορίες LMP με ανοιχτό cockpit, και τελικά αποσύρθηκε πλήρως από τους αγώνες αντοχής στις αρχές του 2000. Η εταιρεία δεν επέστρεψε στο Le Mans για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια.

Ωστόσο, το R390 κατάφερε να συνεχίσει την καριέρα του στους αγώνες, αυτή τη φορά στον ψηφιακό κόσμο, καθώς εμφανίστηκε στη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Gran Turismo. Πρώτη εμφάνιση ήταν στο Gran Turismo 2 το 1999, και έκτοτε συμμετείχε σε όλα τα παιχνίδια της σειράς μέχρι το Gran Turismo 6 το 2013. Εμείς ακόμη το… οδηγούμε, στην κονσόλα φυσικά.

Στο video βλέπουμε τον βετεράνο οδηγό Eric Coma. Ήταν ο μοναδικός που είχε το…θράσος να αγοράσει ένα από τα αγωνιστικά R390 GT1 και να το μετατρέψει σε αυτοκίνητου δρόμου.

Γράφει ο Γιώργος Ζιώγας